15 lutego 1910 roku urodziła się Irena Sendlerowa, działaczka społeczna i charytatywna, nazywana polskim odpowiednikiem Oskara Schindlera. Podczas II wojny światowej uratowała ok. 2500 żydowskich dzieci z getta warszawskiego, wywożąc je i ukrywając w polskich rodzinach, sierocińcach oraz klasztorach.
W przebraniu pielęgniarki i z przepustką wjeżdżała ambulansem na teren dzielnicy zamkniętej, rzekomo po to, by wziąć udział w przeprowadzaniu dezynfekcji. Faktycznie, razem ze współpracownikami, potajemnie wywoziła żydowskie dzieci poza obszar getta.
Wyjątkowa kartoteka nazwana „Listą Sendlerowej”
Irena Sendlerowa nie tylko ratowała życie dzieciom mieszkającym w getcie, lecz także dbała, aby w przyszłości mogły poznać swoje pochodzenie. W tym celu prowadziła zaszyfrowaną kartotekę dzieci. Na wąskich karteczkach zapisywała prawdziwe i fałszywe nazwisko dziecka oraz adres, pod którym zostało aktualnie umieszczone.Karteczki przechowywała w słojach zakopanych w ogrodzie. Ta wyjątkowa kartoteka nazwana „Listą Sendlerowej" przetrwała wojnę i dzięki temu wiele z ocalałych dzieci odzyskało swoją żydowską tożsamość.
Pod koniec 1943 roku została aresztowana przez gestapo, była torturowana na Pawiaku i skazana na śmierć. Członkom Żegoty udało się przekupić niemieckiego oficera i wydostać ją z aresztu. Pod przybranym nazwiskiem, ukrywając się przed gestapo nie zaprzestała swej misji i w dalszym ciągu ratowała dzieci.
Irena Sendlerowa od młodości była zaangażowana na rzecz pomocy ubogim i potrzebującym. Jej ojciec - lekarz, zmarł na tyfus, którym zakaził się od pacjentów.
Po wojnie Irena Sendlerowa pracowała w Wydziale Opieki Społecznej Zarządu m.st. Warszawy. Współtworzyła domy dziecka i domy starców oraz dzienne pogotowia dla dzieci. Opiekowała się kobietami z marginesu społecznego. Była osobą mało znaną, ze względu na współpracę w okresie wojny z Armią Krajową.
„Każde uratowane przy moim udziale dziecko jest jedynie uzasadnieniem mojego istnienia, a nie tytułem do chwały”
Przez wiele lat nie wypowiadała się na temat roli, jaką odegrała w akcji pomocy Żydom. Związała się z ruchem socjalistycznym i PPS. W latach 1948-1968 należała do PZPR, lecz wystąpiła z partii po wydarzeniach Marca '68.
Jednak o bohaterstwie Ireny Sendlerowej w ratowaniu żydowskich dzieci głośno zaczęto mówić w Polsce dopiero w latach 90. Około 2000 roku usłyszał o niej świat, za sprawą sztuki teatralnej „Życie w słoiku”, przygotowanej przez grupę amerykańskich uczennic, zainspirowanych przez nauczyciela Normana Conarda.
Szkolne przedstawienie o działalności Sendlerowej podczas okupacji zdobyło rozgłos w mediach amerykańskich i doprowadziło powstania fundacji „Life in a Jar” - „Życie w słoiku”, promującej jej odważną postawę.
W 1963 roku otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 1965 roku została odznaczona najwyższym medalem izraelskim przyznawanym nie-Żydom Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Medal odebrała w 1983 r. kiedy otrzymała paszport i mogła wyjechać do Izraela. W 1991 roku otrzymała honorowe obywatelstwo Izraela.
W 2003 roku Irena Sendlerowa została uhonorowana Orderem Orła Białego. Powiedziała wówczas, że każde uratowane dziecko było jedynie uzasadnieniem jej istnienia, a nie tytułem do chwały.
24 maja 2007 r. otrzymała tytuł Honorowej Obywatelki Miasta Stołecznego Warszawy. W latach 2007–2008 Irena Sendlerowa dwukrotnie została nominowana również do Pokojowej Nagrody Nobla.
Irena Sendlerowa zmarła w Warszawie, 12 maja 2008 roku.
![„Charków otoczony bólem” - [zapowiedź programu Wschód]](https://s5.tvp.pl/images2/5/9/6/uid_596f932b1e1341f99f3d71fa16f5c425_width_499_play_0_pos_0_gs_0_height_280.png)
