25 lutego 1942 roku, została powołana Pierwsza Dywizja Pancerna, dowodzona przez generała Stanisława Maczka. Formacja należała do największych jednostek Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Dywizja generała Stanisława Maczka odegrała decydującą rolę w zwycięskiej dla aliantów bitwie pod Falaise w Normandii. Zdobyła Abbeville, Saint-Omer i Cassel we Francji, Ypres i Gandawę w Belgii, wsławiła się wyzwoleniem Bredy w Holandii.
Rozkaz o sformowaniu Pierwszej Dywizji Pancernej wydał generał Władysław Sikorski. Powierzył jej dowództwo generałowi Stanisławowi Maczkowi - jednemu z najwybitniejszych polskich dowódców biorących udział w II wojnie światowej.
Dywizja została utworzona z jednostek wydzielonych ze składu I Korpusu Polskiego w Wielkiej Brytanii, znalazła się w składzie II Korpusu Pierwszej Armii Kanadyjskiej.
Pierwszym zadaniem dywizji generała Maczka była ochrona około 200 kilometrowego wybrzeża Szkocji przed spodziewanym desantem wojsk Wehrmachtu. Polska jednostka walczyła we Francji pod Falaise, w Belgii, Holandii, północnych Niemczech, by w maju 1945 roku zająć port Wilhelmshaven.
Podczas walk o wolność Holandii dywizja wsławiła się zdobyciem Bredy w październiku 1944 roku.
Dywizja dowodzona przez generała Stanisława Maczka odegrała ważną rolę w całej ofensywie alianckiej we Francji, Belgii, Holandii i na północy Niemiec.
Od wiosny 1945 roku Polacy, pod dowództwem generała Klemensa Rudnickiego, pełnili zadania okupacyjne na terenie północno-zachodnich Niemiec.
W czerwcu 1947 roku Pierwsza Dywizja została przerzucona do Anglii, gdzie nastąpiła jej demobilizacja i rozbrojenie.
Powojenne losy Maczka były smutnym epilogiem wojennej tułaczki
Po wojnie generał Maczek nie chcąc wracać do komunistycznej osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie - pomimo swoich zasług - podzielił los zwykłych żołnierzy.Od 1945 roku pozbawiony świadczeń przysługujących żołnierzom alianckim, rozpoczął pracę jako sprzedawca, a następnie barman w restauracji hoteli prowadzonych wówczas przez polskich emigrantów: „Dorchester” i „Learmonth” w Edynburgu.
Władze komunistyczne odebrały mu polskie obywatelstwo, odzyskał je dopiero w 1989 roku.
Rok później został awansowany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego do stopnia generała broni. Zmarł w Edynburgu, w 1994 roku. Miał 102 lata.
Został pochowany na cmentarzu żołnierzy polskich w Bredzie.
![Kulturalni PL [zapowiedź wydania, 22.03.2025]](https://s1.tvp.pl/images2/1/a/f/uid_1afe595290874a059fba3e2782fdabc4_width_499_play_0_pos_0_gs_0_height_280.png)