6 lutego 1937 roku urodził się Wiesław Ochman, światowej sławy tenor. Występował na największych scenach operowych i estradach świata, w mediolańskiej La Scali, przez 15 sezonów w nowojorskiej Metropolitan Opera, a także w Barcelonie, Berlinie, Paryżu i Rzymie.
Młody Ochman nie chciał od razu zostać śpiewakiem, ale malarzem. Po ukończeniu szkoły podstawowej na warszawskiej Pradze zaczął się uczyć w Liceum Plastycznym w Bolkowie na Dolnym Śląsku. Rozpoczął także studia na wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Namówiony przez kolegów, wystąpił na jubileuszowej akademii, na której usłyszał go prof. Gustaw Serafin, ceniony pedagog i nauczyciel śpiewu. To właśnie jego opinia zdecydowała o podjęciu przez Ochmana studiów wokalnych, a zdobyta w rok później nagroda na lokalnym konkursie śpiewaczym przesądziła o dalszych losach.
W 1960 roku Ochman uzyskał dyplom inżyniera-magistra; postanowił jednak wykorzystać dar natury w postaci pięknego głosu i wybrać artystyczną drogę; zaangażował się do Państwowej Opery Śląskiej. Przez trzy sezony śpiewał na jej deskach.
Jesienią 1963 roku przeniósł się do teatru operowego w Krakowie, lecz, już rok później powrócił do rodzimej Warszawy, gdzie właśnie niebawem miał otworzyć swe podwoje odbudowany z gruzów Teatr Wielki.

Występ w „Halce” w 1965 r. stał się zwrotnym punktem w karierze Ochmana
Występ w „Halce”, przygotowanej obok trzech innych przedstawień, na uroczyste otwarcie Teatru Wielkiego w listopadzie 1965 roku, stał się zwrotnym punktem w karierze Wiesława Ochmana. Rola Jontka w jego wykonaniu wywołała entuzjazm publiczności oraz pochwały krytyki - także zagranicznej.
W tym samym sezonie Ochman zaśpiewał też tytułową rolę w „Fauście”. Następstwem tego stały się zaproszenia do słynnej Państwowej Opery w Berlinie, gdzie w styczniu 1967 wykonał partię Turiddu na premierze „Rycerskości wieśniaczej”, a następnie do Monachium („Traviata” na Festiwalu Operowym) i Hamburga („Tosca” we wrześniu 1967).
Niebawem Wiesław Ochman zyskał też międzynarodową renomę jako odtwórca partii mozartowskich. Stał się poszukiwanym przez dyrekcje wielu teatrów odtwórcą m.in. partii tytułowej w operze „Idomeneo”.

Wiesław Ochman zajmował się także działalnością charytatywną na rzecz kultury. W 1998 roku był inicjatorem aukcji prac malarzy polskich w Nowym Jorku, z której zysk przekazano na remont Domu-Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie.
W 2006 roku artysta w Filharmonii Narodowej w Warszawie prowadził Koncert Charytatywny na rzecz Fundacji „Dom Muzyka Seniora”.

Wiesław Ochman jest laureatem licznych wyróżnień
Wiesław Ochman jest laureatem licznych wyróżnień, między innymi otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. UNICEF nadał artyście honorowy tytuł Ambasadora Dobrej Woli. Został też uhonorowany Orderem Uśmiechu.
W 2008 jego macierzysta uczelnia - Akademia Górniczo-Hutnicza imienia Stanisława Staszica w Krakowie - nadała mu tytuł doktora honoris causa. Jest również członkiem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie.
Światowej sławy tenor Wiesław Ochman jest dziadkiem Krystiana Ochmana, który reprezentował Polskę na Eurowizji w 2022 r.