4 września 1809 roku urodził się Juliusz Słowacki, jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu, dramaturg, filozof, wizjoner.
Początkowo inspirował się twórczością Byrona, Szekspira i Mickiewicza. W czasie powstania listopadowego należał do czołowych poetów politycznych. Z tego okresu pochodzą utwory „Hymn” czy „Oda do Wolności”. Jego dramaty „Kordian” czy „Balladyna” należą do arcydzieł polskiej dramaturgii. Spod jego pióra wyszły m.in. takie poematy jak: „Anhelli”, „Król-Duch” czy nieukończony poemat dygresyjny „Beniowski”. Twórczość Słowackiego niedoceniona przez współczesnych, wywarła ogromy wpływ na późniejszą literaturę. Młoda Polska uznała Juliusza Słowackiego za swojego patrona.
Mimo tego, że niemal wszyscy znają twórczość wybitego romantyka, czytanie jego dzieł i dyskutowanie na ich temat, nie jest zadaniem łatwym. Nieżyjący już polonista Eligiusz Szymanis przestrzegał na antenie Programu 1 Polskiego Radia przed bezrefleksyjnym czytaniem jego utworów. Zdaniem profesora najważniejszym atutem twórczości Juliusza Słowackiego jest jej aktualność. - Z jednej strony jest najdokładniejszym z romantyków, który wierzy w wieszczego ducha czy moc słowa, które może stwarzać rzeczywistość, to równocześnie za pomocą pisarstwa ustawicznie buduje dystans do swojej twórczości. Zdaniem Eligiusza Szymanisa dzieła Słowackiego można czytać jako wyraz zagubienia człowieka w świecie.
Mimo tego, że niemal wszyscy znają twórczość wybitego romantyka, czytanie jego dzieł i dyskutowanie na ich temat, nie jest zadaniem łatwym. Nieżyjący już polonista Eligiusz Szymanis przestrzegał na antenie Programu 1 Polskiego Radia przed bezrefleksyjnym czytaniem jego utworów. Zdaniem profesora najważniejszym atutem twórczości Juliusza Słowackiego jest jej aktualność. - Z jednej strony jest najdokładniejszym z romantyków, który wierzy w wieszczego ducha czy moc słowa, które może stwarzać rzeczywistość, to równocześnie za pomocą pisarstwa ustawicznie buduje dystans do swojej twórczości. Zdaniem Eligiusza Szymanisa dzieła Słowackiego można czytać jako wyraz zagubienia człowieka w świecie.
Więcej na ten temat
