Wystawa o udziale Włochów w powstaniu styczniowym

Autorzy wystawy - Warszawskie Towarzystwo Dante Alighieri - odtwarzają wydarzenia wspólnej historii Włochów i Polaków, którzy od czasów napoleońskich walczyli o niepodległość.

W powstaniach przeciwko okupantowi, Włosi i Polacy razem walczyli najpierw na Półwyspie Apenińskim, a następnie nad Wisłą.



We Włoszech z ochotniczą armią Giuseppe Garibaldiego, w trzech wojnach niepodległościowych walczyli dzielni polscy oficerowie, którzy po powstaniu listopadowym w 1831 r. zostali zmuszeni do emigracji do Francji.

Braterstwo narodów polskiego i włoskiego opierało się nie tylko na waleczności w walce, ale także na wspólnej akcji politycznej prowadzonej przez filozofa Giuseppe Mazziniego, jednego z ojców włoskiego narodu oraz księcia Adama Czartoryskiego, który był uczniem Scipionego Piattoli, legislatora Konstytucji 3 Maja.

Włosi i Polacy, jako jedyne narody starego kontynentu, mówiąc o wolności i niepodległości swoich ojczyzn, mówili także o Europie, która mogłaby się zjednoczyć w obronie pokoju i stabilności między narodami.

Kiedy więc wszystkie królestwa Europy w obawie przed reperkusjami ze strony Rosji postanowiły nie wspierać Polaków w ich oporze przeciwko rosyjskiemu najeźdźcy, pułkownik Francesco Nullo, który był członkiem Sztabu Generalnego Legionów Garibaldiego – poruszony braterską miłością wobec tych, którzy kilka lat wcześniej na Sycylii będąc jego towarzyszami broni, walczyli za wolność Włoch - zebrał VIII Brygadę Garibaldiego i potajemnie przedostał się do Galicji, gdzie na polach bitew stawił czoła Kozakom na żołdzie cara Rosji. Zginął 5 maja 1863 roku na polu bitwy w lesie pod Krzykawką.

Ci, którzy w tej bitwie ocalili życie, zostali uwięzieni w cytadeli warszawskiej, a następnie zesłani na Syberię, pozbawieni wszelkich oznak człowieczeństwa.

Z Ligii Cudzoziemskiej, po amnestii 1866 r., pozostało przy życiu niewielu świadków, którzy opowiadali o zesłaniu na Syberię jako o tragicznym doświadczeniu.