Karol Wojtyła, 2 czerwca 1979 r., po raz pierwszy odwiedził Polskę jako papież Jan Paweł II. Pielgrzymka, miała ogromny wpływ na rozpad systemu komunistycznego, a w kraju wywołała nieopisany entuzjazm społeczeństwa i równie wielkie obawy władz.
Władze Polski Ludowej wielokrotnie przekładały termin pielgrzymki Ojca Świętego. Piętrzono trudności, stawiano warunki. Jasne było, że władza bardzo obawia się wizyty Jana Pawła II w Ojczyznie.
Polska gospodarka w 1979 r. była w fatalnej kondycji - w sklepach brakowało towarów, a spadek poziomu życia był realnie odczuwalny w każdym domu.
Jan Paweł II w Warszawie wylądował 2 czerwca 1979 r.
Polacy z najdalszych zakątków Polski ciągnęli do Warszawy, by choć na chwilę zobaczyć Jana Pawła II. Na ówczesnym pl. Zwycięstwa (dziś pl. Piłsudskiego) zgromadziło się ok. 160 tysięcy osób.
Dokładne liczby mówiące o witających papieża osobach nie są znane, ponieważ nieprzychylne mu władze ludowe znacznie zaniżały je, chcąc obniżyć tym samym rangę wizyty Ojca Świętego w Ojczyźnie.
Polska gospodarka w 1979 r. była w fatalnej kondycji - w sklepach brakowało towarów, a spadek poziomu życia był realnie odczuwalny w każdym domu.
Jan Paweł II w Warszawie wylądował 2 czerwca 1979 r.
Polacy z najdalszych zakątków Polski ciągnęli do Warszawy, by choć na chwilę zobaczyć Jana Pawła II. Na ówczesnym pl. Zwycięstwa (dziś pl. Piłsudskiego) zgromadziło się ok. 160 tysięcy osób.
Dokładne liczby mówiące o witających papieża osobach nie są znane, ponieważ nieprzychylne mu władze ludowe znacznie zaniżały je, chcąc obniżyć tym samym rangę wizyty Ojca Świętego w Ojczyźnie.
„Manipulacja była oczywista dla każdego, kto uczestniczył w jednym bodaj spotkaniu z papieżem, a ostrożne szacunki wymieniały liczbę 8–10 mln osób” – pisał historyk prof. Andrzej Paczkowski. Adam Ciesielski, ówczesny dziennikarz „Życia Warszawy”, potwierdza, że redakcje nie do końca miały wpływ na przekazywane na łamach relacje.
Kazanie na pl. Zwycięstwa miało charakter polityczny. To wówczas padły historyczne dziś słowa:
„I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
Kazanie na pl. Zwycięstwa miało charakter polityczny. To wówczas padły historyczne dziś słowa:
„I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
Spotkanie na pl. Zwycięstwa było najbardziej wyrazistym wystąpieniem Jana Pawła II w kwestiach politycznych – deklaracją jego poglądów i czytelną zapowiedzią wsparcia, przynajmniej duchowego, dla wszelkich działań mogących obalić system. Nie tylko zresztą w Polsce. „Specyficzne akcenty miało kazanie w Gnieźnie, którego jednym z głównych elementów była zachęta do wspólnoty z narodami wschodnioeuropejskimi” – zauważał prof. Andrzej Paczkowski, nie dodając, że chodzi w zasadzie o wszystkie narody zdominowane przez ZSRS.
Gniezno było drugim przystankiem w pielgrzymce. Z dawnej stolicy piastowskiej papież poleciał do Częstochowy, gdzie podczas trzech spędzonych tam dni odnowił Akt Oddania Narodu Polskiego Najświętszej Marii Pannie, wziął udział w Apelu Jasnogórskim, a także w obradach konferencji plenarnej Episkopatu Polski. Odprawiał też msze i wygłaszał homilie – które choć pozbawione tak silnych jak wcześniejsze akcentów politycznych, i tak wywoływały zgorszenie władz.
W środę 6 czerwca o godz. 6 rano Jan Paweł II w kaplicy Matki Boskiej Jasnogórskiej odprawił mszę dla ojców paulinów, dwie godziny później na szczycie Jasnej Góry – dla kleryków, nowicjuszy i służby liturgicznej, o 11 zaś spotkał się w katedrze Najświętszej Rodziny z duchowieństwem diecezjalnym. O godz. 17 – znów na szczycie Jasnej Góry odprawił mszę św. dla wiernych ze Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego, a następnie udał się do Krakowa, gdzie witany był szczególnie owacyjnie. Wszędzie na trasie przejazdu towarzyszyły mu tłumy, które trwały również w oczekiwaniu na pojawienie się papieża pod oknem jego pokoju w rezydencji arcybiskupów krakowskich przy ul. Franciszkańskiej 3.
Gniezno było drugim przystankiem w pielgrzymce. Z dawnej stolicy piastowskiej papież poleciał do Częstochowy, gdzie podczas trzech spędzonych tam dni odnowił Akt Oddania Narodu Polskiego Najświętszej Marii Pannie, wziął udział w Apelu Jasnogórskim, a także w obradach konferencji plenarnej Episkopatu Polski. Odprawiał też msze i wygłaszał homilie – które choć pozbawione tak silnych jak wcześniejsze akcentów politycznych, i tak wywoływały zgorszenie władz.
W środę 6 czerwca o godz. 6 rano Jan Paweł II w kaplicy Matki Boskiej Jasnogórskiej odprawił mszę dla ojców paulinów, dwie godziny później na szczycie Jasnej Góry – dla kleryków, nowicjuszy i służby liturgicznej, o 11 zaś spotkał się w katedrze Najświętszej Rodziny z duchowieństwem diecezjalnym. O godz. 17 – znów na szczycie Jasnej Góry odprawił mszę św. dla wiernych ze Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego, a następnie udał się do Krakowa, gdzie witany był szczególnie owacyjnie. Wszędzie na trasie przejazdu towarzyszyły mu tłumy, które trwały również w oczekiwaniu na pojawienie się papieża pod oknem jego pokoju w rezydencji arcybiskupów krakowskich przy ul. Franciszkańskiej 3.
Następnego dnia Jan Paweł II wyruszył na objazd diecezji. Odwiedził Kalwarię Zebrzydowską, Oświęcim, a także szczególnie mu bliskie, rodzinne Wadowice. Media najwięcej uwagi poświęciły jednak jego wizycie w Oświęcimiu, a antywojenne kazanie spotkało się z uznaniem wszystkich.
„Przy bramie obozu Ojca Świętego powitali przedstawiciele władz państwowych. Następnie papież udał się do „bloku śmierci”, aby nawiedzić celę, w której zmarł św. Maksymilian Kolbe. Po złożeniu wieńca Jan Paweł II modlił się pod ścianą śmierci, gdzie dokonywano egzekucji więźniów” – relacjonował bp Ignacy Dec. Później papież udał się do Brzezinki, gdzie na ołtarzu polowym, ustawionym na rampie, gdzie dokonywano wyładunku więźniów, odprawił mszę”.
Kolejne dwa dni przyniosły papieskie wizyty w Nowym Targu oraz Nowej Hucie. W pierwszym z nich odprawił mszę św. na lotnisku położonym na południe od miasta, polecając Podhalan Matce Boskiej Królowej, w Nowej Hucie zaś wziął udział w mszy św. odprawionej przez bp. Jerzego Ablewicza. Sam wygłosił homilię. Ostatniego dnia pielgrzymki Jan Paweł II odprawił mszę św. na krakowskich Błoniach.
„Przy bramie obozu Ojca Świętego powitali przedstawiciele władz państwowych. Następnie papież udał się do „bloku śmierci”, aby nawiedzić celę, w której zmarł św. Maksymilian Kolbe. Po złożeniu wieńca Jan Paweł II modlił się pod ścianą śmierci, gdzie dokonywano egzekucji więźniów” – relacjonował bp Ignacy Dec. Później papież udał się do Brzezinki, gdzie na ołtarzu polowym, ustawionym na rampie, gdzie dokonywano wyładunku więźniów, odprawił mszę”.
Kolejne dwa dni przyniosły papieskie wizyty w Nowym Targu oraz Nowej Hucie. W pierwszym z nich odprawił mszę św. na lotnisku położonym na południe od miasta, polecając Podhalan Matce Boskiej Królowej, w Nowej Hucie zaś wziął udział w mszy św. odprawionej przez bp. Jerzego Ablewicza. Sam wygłosił homilię. Ostatniego dnia pielgrzymki Jan Paweł II odprawił mszę św. na krakowskich Błoniach.
Więcej na ten temat
![Polonia 24. Tygodnik [zapowiedź, 13.03.2025]](https://s9.tvp.pl/images2/9/6/5/uid_965899c0d802453384c42d618eb3e383_width_499_play_0_pos_0_gs_0_height_280.png)
