Powódź tysiąclecia: 12 lipca 1997 roku wielka woda dotarła do Wrocławia

Powódź tysiąclecia rozpoczęła się od trwających tydzień, w dniach 3–10 lipca 1997 r., intensywnych opadów deszczu w Polsce, Czechach i Austrii. Z terenów górskich woda spłynęła do dorzeczy Odry, błyskawicznie napełniając koryta rzek.

Już 6 lipca pierwsze wsie i miasteczka zostały zalane przez Nysę Kłodzką, Odrę, Prudnik i Złoty Potok.

Pierwszymi zalanymi polskimi miastami były Prudnik i Głuchołazy.

Do Opola fala kulminacyjna dotarła 10 lipca. Stan alarmowy ogłoszono 6 lipca, a dwa dni później po czwartej nad ranem woda wdarła się do Opola, zalewając lewobrzeżną część miasta.

We Wrocławiu wielka powódź trwała od 11 lipca do 4 sierpnia. Zalane zostało centrum, m.in. okolice dworca głównego PKP, Śródmieście i osiedle mieszkaniowe Kozanów.

Woda na szczęście nie dotarła na Stare Miasto czy zabytkowy Ostrów Tumski.

W wyniku powodzi tysiąclecia we Wrocławiu zalanych zostało niemal 3,5 tys. budynków, a uszkodzeniu uległo ponad 300 ulic.

Straty wywołane powodzią w stolicy Dolnego Śląska oszacowano na ponad 670 mln zł.

Powódź dotknęła też wiele gmin górskich, m.in. Kłodzko, Polanicę-Zdrój i Bogatynię.

W dorzeczu Wisły powódź miała łagodniejszy przebieg wobec niższych opadów i mniejszego przyboru wód.

W wyniku powodzi w Polsce zginęło 56 osób, a straty materialne oszacowano na ok. 12 mld zł.

W wyniku powodzi dach nad głową straciło 7 tys. ludzi, a około 40 tys. straciło dorobek całego życia.

Straty z tytułu zniszczenia majątku poniosło 9 tys. firm. Woda zniszczyła lub uszkodziła 680 tys. mieszkań, 843 szkoły, 4 tys. mostów, 14 400 km dróg, 2000 km torów kolejowych, 613 km wałów przeciwpowodziowych i 665 835 ha ziemi, czyli ponad 2 proc. kraju.