Kościół katolicki 8 września obchodzi święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Pismo Święte nigdzie nie wspomina o narodzinach Maryi. Wydarzenie to wspominają jedynie pisma apokryficzne, m.in Protoewangelia Jakuba czy Ewangelia Pseudo-Mateusza.

Pierwsze wzmianki o liturgicznym obchodzeniu narodzin Maryi pochodzą z VI w. Wprowadzenie w 688 r. święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny przypisuje się papieżowi św. Sergiuszowi I.

Na Wschodzie obchodzono je wcześniej, na co wskazują kazania patriarchy Konstantynopola św. Germanna I (zm. 732) i św. Jana Damasceńskiego (zm. 749).

Z Jerozolimy, gdzie otaczano czcią figurkę Maryi jako małego dzieciątka, święto przeniesiono w VI w. do Konstantynopola, a następnie na Zachód.

Pod koniec VIII w. w Rzymie gromadzono się w dniu tego święta w kościele św. Adriana, który był przerobiony z dawnej sali senatu rzymskiego, po czym w uroczystej procesji udawali się wszyscy z zapalonymi świecami do bazyliki Matki Bożej Większej.

W Polsce święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny obchodzone było pierwotnie pod nazwą Matki Bożej Siewnej. Zgodnie z tradycją dopiero po obchodach można było zacząć orkę i siew niektórych zbóż.

Chodziło o to, by Matka Boża pobłogosławiła ziarna tak, aby przyniosły obfite zbiory.

Na Podhalu święto 8 września nazywano zitosiewną, ze względu na to, że w tym okresie rolnicy sieją żyto. W niektórych częściach kraju w święto Matki Bożej Siewnej urządzano dożynki.

Obecnie kult Maryi przedstawianej jako mała dziewczynka (Madonna Bambina) najbardziej rozpowszechnił się we Włoszech.

Figurki Matki Bożej-Dzieciątka są w Forno Canavese, w Mercatello, w katedrze pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mediolanie i w kaplicy domu generalnego Sióstr Miłosierdzia świętych Bartłomieja Capitanio i Vincenta Gerosa - zgromadzenia potocznie nazywanego siostrami Dzieciątka Maryi.