Archeolodzy prowadzący badania kamienicy przy ul. Jezuickiej na lubelskim Starym Mieście znaleźli pozostałości średniowiecznej baszty. „To znaczące odkrycie” - powiedział lubelski wojewódzki konserwator zabytków Dariusz Kopciowski.
,,Były przypuszczenia, że pozostałości tej baszty czworobocznej znajduje się w strukturach tego budynku, ale okazuje się, że wychodziła na zewnątrz, od podwórza, za tylną elewacją
- powiedział. Jak ustalono, ściana oficyny posadowiona jest na fragmencie muru obronnego.
,,Równolegle z pracami archeologicznymi prowadzone są badania architektoniczne i konserwatorskie, w trakcie których zostaną zlokalizowane kolejne pozostałości baszty oraz systemu umocnień Lublina
- poinformował konserwator.
Zdaniem Kopciowskiego, posesja nigdy nie była do końca rozpoznana archeologicznie
Baszta czworoboczna w tym miejscu - podał konserwator - widnieje na panoramie Lublina Brauna i Hogenberga, która została wydana w Kolonii w 1618 r. Piętrowa, nakryta dachem namiotowym budowla ukazana jest w pobliżu Furty Gnojnej, blisko prezbiterium kościoła klasztornego ojców jezuitów - obecnej archikatedry.,,Najprawdopodobniej ta właśnie baszta została wymieniona w przywileju Stefana Batorego nadanego jezuitom w 1585 r. Przywilej ów zezwalał na budowę zespołu jezuickiego poza murami miasta od południa wraz z pozwoleniem wykorzystania istniejących na tym odcinku kilku dzieł obronnych w tym Furty Jezuickiej, baszty półokrągłej i przedmiotowej basztki czworobocznej
- wyjaśnił Kopciowski.
Dodał, że zakonnicy z czasem zamienili basztę w wieżę ustępową połączoną z kanałem ściekowym.
Przyległa do murów miejskich kamienica przy ul. Jezuickiej 15 - wskazał konserwator - w 1645 r. została włączona do kolegium ojców jezuitów i w rękach zakonników pozostawała do połowy XVIII w. „Jezuici zaadaptowali wnętrze kamienicy do własnych potrzeb mieszkalnych oraz na poziomie parteru budynek skomunikowali z kościołem oraz szkołami jezuickimi” - uzupełnił. Ujednoliconą i wspólną elewację kamienica i kolegium jezuickie uzyskały po pożarze z 1754 r.
Jak podali autorzy pracy „Mury miejskie Lublina”, za datę końcową budowy fortyfikacji przyjmuje się 1370 - rok śmierci Kazimierza III Wielkiego. Znaczenie militarne murów zanikało w XVI-XVII w. Większość obiektów rozebrano w XIX w.
