Kartka z kalendarza

Kalendarium Powstania Warszawskiego

Jedna z setek powstańczych barykad jakie wznieśli mieszkańcy podczas powstania. Warszawa, 08.1944 r., fot. PAP/CAF reprod.
Jedna z setek powstańczych barykad jakie wznieśli mieszkańcy podczas powstania. Warszawa, 08.1944 r., fot. PAP/CAF reprod.
podpis źródła zdjęcia

Na mocy rozkazu dowódcy Armii Krajowej, gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” Powstanie Warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r. o 17.00, tzw. godzinie „W”. Planowano, że potrwa kilka dni. Trwało 63, do 2 października 1944 r. Była to największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie.

31 lipca


Komendant Główny Armii Krajowej gen. Tadeusz Komorowski „Bór” wydał dowódcy Okręgu AK Warszawa płk. Antoniemu Chruścielowi „Monterowi” rozkaz o rozpoczęciu 1 sierpnia 1944 r. o godz. 17.00 zbrojnej walki z Niemcami w Warszawie.


1 sierpnia


O godz. 17.00 (godzina „W”) wybuchło Powstanie Warszawskie. Do pierwszych walk z Niemcami doszło na Żoliborzu już ok. godz. 14.00; na Woli i w Śródmieściu Północ - ok. 16.00.

,,

Polacy! Od dawna oczekiwana godzina wybiła. Oddziały Armii Krajowej walczą z najeźdźcą niemieckim we wszystkich punktach Okręgu Stołecznego


- napisano w pierwszej powstańczej odezwie, rozklejonej na ulicach stolicy.
Siły i straty w Powstaniu Warszawskim, fot. Maciej Zieliński, Adam Ziemienowicz
Siły i straty w Powstaniu Warszawskim, fot. Maciej Zieliński, Adam Ziemienowicz

Siły Armii Krajowej liczyły 40-45 tys. żołnierzy, zorganizowanych w ośmiu obwodach podległych Komendzie Okręgu Warszawskiego AK (Śródmieście, Żoliborz, Wola, Ochota, Mokotów, Praga, Powiat i Okęcie) oraz w oddziałach wydzielonych.


Powstańcy dysponowali ok. 2,5 tys. pistoletami, 1475 karabinami, 420 pistoletami maszynowymi, 94 ręcznymi karabinami maszynowymi, 20 ciężkimi karabinami maszynowymi.


Powstańcy zdobyli hotel „Victoria” przy ul. Jasnej - miejsce to wybrano następnie na kwaterę płk. Chruściela „Montera”.


Żołnierze AK opanowali gmach Towarzystwa Ubezpieczeń „Prudential” (najwyższy wówczas budynek w Warszawie - 68 m wysokości) przy Placu Napoleona (obecnie Plac Powstańców Warszawy); na jego dachu zawieszono polską flagę.


Do polskiej niewoli trafił mjr Max Driske, najwyższy stopniem niemiecki oficer przetrzymywany przez powstańców.


W reakcji na wybuch powstania w Warszawie Reichsfuehrer SS Heinrich Himmler powiedział:

,,

Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców. Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy.


Powstanie Warszawskie, fot. Getty Images/Hulton-Deutsch Collection/CORBIS/Corbis
Powstanie Warszawskie, fot. Getty Images/Hulton-Deutsch Collection/CORBIS/Corbis

2 sierpnia


Powstańcy zdobyli Pocztę Główną, Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych, Pałac Krasińskich, fabrykę Monopolu Tytoniowego oraz Elektrownię Warszawską na Powiślu.


W wyniku ran zmarła Krystyna Krahelska „Danuta” - poetka, autorka jednej z najpopularniejszych piosenek powstańczych „Hej chłopcy, bagnet na broń!”.


Ukazał się pierwszy powstańczy numer pisma AK „Biuletyn Informacyjny”.


Niemcy dokonali egzekucji ponad 600 osób przetrzymywanych w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej.


3 sierpnia


Niemieckie bombowce po raz pierwszy od wybuchu powstania zbombardowały Warszawę.


Powstańcy opanowali Dworzec Pocztowy, Pałace Blanka i Mostowskich oraz Arsenał.


Icchak Cukierman, jeden z przywódców Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB), wydał odezwę do bojowników żydowskiego ruchu oporu z apelem o wstępowanie w szeregi powstańcze i walkę z Niemcami.


„Od trzech dni lud Warszawy prowadzi walkę orężną z okupantem niemieckim. Bój ten jest i naszym bojem (...). Przez bój do zwycięstwa do Polski wolnej, niepodległej, silnej i sprawiedliwej” - głosiła odezwa.


4 sierpnia


Początek trwającej do 25 sierpnia fali masowych rozstrzeliwań, grabieży, podpaleń i gwałtów na warszawskiej Ochocie.


Zarządzenie Komendy Okręgu Warszawa AK wzywające mieszkańców stolicy do budowy barykad.


Powstańczy sztab dowodzenia opuścił hotel „Victoria” i przeniósł się do budynku PKO przy ul. Jasnej.


Niemcy zrzucili z samolotów datowane na 2 sierpnia ulotki do żołnierzy AK, wzywające do zaprzestania działań zbrojnych przeciw Niemcom, rzekomo podpisane przez gen. Komorowskiego „Bora”.


Poległ Krzysztof Kamil Baczyński, poeta, czołowy przedstawiciel tzw. Pokolenia Kolumbów, żołnierz Batalionów AK „Zośka” i „Parasol”.


Załogi polskich i brytyjskich samolotów dokonały pierwszych zrzutów nad walczącą Warszawą.


5 sierpnia


Powstańcy zdobyli „Gęsiówkę” - niemiecki obóz koncentracyjny (KL Warschau) przy ul. Gęsiej, uwalniając 348 Żydów.


Brygada SS dowodzona przez SS-Oberfuehrera Oskara Dirlenwangera zamordowała na Woli około 20 tys. ludzi. W ciągu następnych dni liczba ofiar wzrosła do 40 tys.


Zakończyła się niemiecko-sowiecka bitwa na przedpolach Pragi.


6 sierpnia


Niemcy uruchomili w Pruszkowie obóz przejściowy (Dulag 121) dla ludności cywilnej Warszawy. Ogółem przeszło przez niego ok. 550 tys. mieszkańców stolicy.


Utworzenie Wojskowej Służby Społecznej (WSS), podlegającej Biurze Informacji i Propagandy Komendy Okręgu Warszawa AK. Do zadań WSS należała pomoc powstańcom oraz cywilom.


Rozpoczęła działalność Harcerska Poczta Polowa.

Budynek Prudential trafiony 28 sierpnia 1944 r. pociskiem niemieckiego, ciężkiego moździerza typu „Karl”, fot. Getty Images/Bettmann
Budynek Prudential trafiony 28 sierpnia 1944 r. pociskiem niemieckiego, ciężkiego moździerza typu „Karl”, fot. Getty Images/Bettmann

7 sierpnia


Walki Zgrupowania „Radosław” na cmentarzach kalwińskim i ewangelickim.


8 sierpnia


Pierwsza audycja powstańczej radiostacji AK „Błyskawica” - nadana z gmachu PKO.


„Halo, tu mówi «Błyskawica»! Stacja nadawcza Armii Krajowej w Warszawie, na fali 32, 8 oraz 52, 1 m. Duch Warszawy jest wspaniały” - to pierwsze słowa, jakie na falach „Błyskawicy” popłynęły w eter.


W wydawanym przez Referat Prasowy Okręgowej Delegatury Rządu RP na m.st. Warszawę „Komunikacie Informacyjnym” ukazało się obwieszczenie o powszechnym obowiązku pracy.


9 sierpnia


W trakcie ewakuacji Niemców z Pałacu Bruehla, siedziby gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera, zginął jego zastępca - dr Herbert Hummel.


Ukazały się pisma „Kurier Stołeczny” i „Barykady Powiśla”.


11 sierpnia


Rozkaz płk. Chruściela „Montera” regulujący zasady posługiwania się bronią oraz przepisy dotyczące wyposażenia i umundurowania.


Wojska niemieckie opanowały Wolę i Ochotę.


Odwrót Zgrupowania „Radosław” w kierunku Starego Miasta; z funkcji dowódcy zgrupowania ustąpił ciężko ranny ppłk Jan Mazurkiewicz „Radosław”.


Powstańcom przyznano pierwsze krzyże Virtuti Militari za udział w walkach z Niemcami.


12 sierpnia


Niemcy odbili z rąk polskich gmachy Dyrekcji Wodociągów i Kanalizacji, Starostwa Grodzkiego Śródmiejsko-Warszawskiego, a także Wojskowy Instytut Geograficzny, Miejski Instytut Higieny i Dom Turystyczny.


Ukazał się pierwszy numer pisma „Barykada”.


13 sierpnia


Niemcy zajęli Stawki, co spowodowało zamknięcie pierścienia wokół Starego Miasta.


Na ul. Kilińskiego przy Podwalu eksplodował niemiecki transporter z ładunkami wybuchowymi, zdobyty przez powstańców; w wyniku eksplozji śmierć poniosło co najmniej 300 osób, wśród nich 67 żołnierzy Batalionu „Gustaw”.


W kinie „Palladium” przy ul. Złotej odbył się dziennikarski pokaz kroniki filmowej „Warszawa walczy”.


14 sierpnia


Walki o Uniwersytet Warszawski: powstańcy zdobyli transporter opancerzony z Dywizji SS „Wiking”, nazywany „Jasiem” oraz „Szarym Wilkiem”.


Ewakuacja Szpitala Maltańskiego z ul. Senatorskiej na ul. Zgoda.


15 sierpnia


Uroczystości w oddziałach powstańczych z okazji Święta Żołnierza Polskiego, obchodzonego na pamiątkę Bitwy Warszawskiej 1920 r.


16 sierpnia


Komunikat Radia Berlin o zdławieniu polskiego powstania w Warszawie.


W walkach na Starym Mieście polegli żołnierze AK: Tadeusz Gajcy - poeta, prozaik, krytyk literacki, redaktor konspiracyjnego pisma „Sztuka i Naród” oraz Zdzisław Stroiński - poeta, również związany z pismem „Sztuka i Naród”.


17 sierpnia


Polskie Radio nadało pierwszą słyszalną w Londynie audycję z powstańczej Warszawy.


18 sierpnia


Niemcy utworzyli Grupę „Dirlenwanger”, ok. 6,5 tys. oddział dowodzony przez SS-Oberfuehrera Oskara Dirlenwangera, którego żołnierze zasłynęli ze szczególnego okrucieństwa wobec polskich cywilów w czasie tzw. rzezi Woli.


Wojska niemieckie zajęły Zamek Królewski.

Dzieci przy grobie przyjaciela zabitego podczas Powstania Warszawskiego, fot. Getty Images/PAI-Foto.pl/ullstein bild
Dzieci przy grobie przyjaciela zabitego podczas Powstania Warszawskiego, fot. Getty Images/PAI-Foto.pl/ullstein bild

19 sierpnia


Niemcy opanowali Politechnikę Warszawską.


20 sierpnia


Po zaciętych walkach powstańcy zdobyli budynek Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej (PAST-y) przy ul. Zielnej.


Oddziały powstańcze wycofały się z Muranowa na Stare Miasto.


21 sierpnia


Nieudana próba przebicia się oddziałów powstańczych z Kampinosu i Żoliborza na Stare Miasto. W ciągu dwóch dni zaciętych walk (do 22 sierpnia) straty Polaków wyniosły ok. 400 zabitych i rannych.


Niemcy wysadzili w powietrze Pawiak oraz pobliskie więzienie dla kobiet - nazywane Serbią.


Projekcja drugiej kroniki filmowej „Warszawa walczy” w kinie „Palladium”.


22 sierpnia


Powstańcy zdobyli gmach tzw. Małej PAST-y (podstacji telefonów) przy ul. Piusa XI (obecnie ul. Piękna).


23 sierpnia


Powstańcy odbili z rąk niemieckich kościół św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu i pobliską Komendę Policji.


Polskie natarcie na Uniwersytet Warszawski.


25 sierpnia


Powstańcy opanowali „Cafe Club” przy ul. Nowy Świat.


26 sierpnia


Sztab Komendy Głównej AK ewakuował się kanałami ze Starego Miasta do Śródmieścia.


27 sierpnia


Powstańcy zostali wyparci z Katedry św. Jana przy ul. Świętojańskiej. Niemcy wkroczyli również do Szpitala św. Jana Bożego przy ul. Bonifraterskiej.


Ppłk Mazurkiewicz ponownie objął dowództwo nad Zgrupowaniem AK „Radosław”, zastępując ciężko rannego mjr. Wacława Janaszka „Bolka”.


28 sierpnia


Niemcy zajęli gmach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych.


Okręgowy Delegat Rządu na Warszawę Marceli Porowski podpisał zarządzenie o powszechnym obowiązku pracy dla mężczyzn (od 17 do 50 lat) i kobiet (od 17 do 40 lat).


29 sierpnia


USA i Wielka Brytania ogłosiły deklaracje, na mocy których żołnierzom AK przyznano pełnię praw kombatanckich.


30 sierpnia


Niemcy zamordowali ok. 300 pacjentów szpitala św. Jana Bożego. Podobna liczba chorych zginęła lub została ranna w wyniku bombardowania Szpitala Ujazdowskiego przy ul. Chełmskiej.


31 sierpnia


Nieudana próba przebicia się oddziałów powstańczych z Grupy „Północ” AK ze Starego Miasta do Śródmieścia; ok. 300 rannych i zabitych.


W kościele Sakramentek na Nowym Mieście w wyniku nalotu zginęło ok. 1000 osób; 300 ofiar bombardowania Pasażu Simonsa, u zbiegu ulic Długiej i Nalewki.


Niemcy wywieźli do KL Stutthof ponad 3100 więźniów obozu w Pruszkowie, wśród nich m.in. Powstańców Warszawskich.

Powstanie Warszawskie, fot. Getty Images/Universal History Archive/Universal Images Group
Powstanie Warszawskie, fot. Getty Images/Universal History Archive/Universal Images Group

1 września


Rozkaz Naczelnego Wodza gen. Kazimierza Sosnkowskiego do żołnierzy AK, zawierający ostrą krytykę postawy zachodnich aliantów wobec Powstania Warszawskiego i Polski.


2 września


Kapitulacja sił powstańczych na Starym Mieście - łącznie podczas walk poległo ok. 7 tys. żołnierzy AK, co stanowiło ok. 40 proc. całości strat w powstaniu. Zniszczeniu od niemieckiego pocisku uległa Kolumna Zygmunta III Wazy na Placu Zamkowym.


Niemcy zamordowali ok. 1300 osób na opuszczonym przez powstańców Starym Mieście.


Poczta Polowa AK wyemitowała pierwszy powstańczy znaczek, według projektu Stanisława Tomaszewskiego „Miedzy”.


Niemcy zajęli Sadybę.


Zmasowany atak bombowy niemieckich samolotów na Warszawę.


Powstańcy opanowali gmach Związku Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej (YMCA) przy ul. Konopnickiej.


3 września


Niemcy uznali prawa kombatanckie żołnierzy AK.


4 września


Rozwiązanie Grupy „Północ” AK.


Ppłk Mazurkiewicz „Radosław” został mianowany dowódcą odcinka Czerniaków.


Bombardowanie gmachu PKO przy ul. Jasnej i elektrowni na Powiślu.


5 września


Powstańcy wycofują się z elektrowni na Powiślu.


6 września


Padły ostatnie punkty polskiego oporu na Powiślu.


7 września


Rozmowy delegacji powstańczej, w składzie m.in. z wiceprzewodniczącą Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża Marią Tarnowską, z głównodowodzącym wojsk niemieckich gen. SS i Policji Erichem von dem Bachem-Zelewskim w sprawie ewakuacji ludności cywilnej z Warszawy.


Władze powstańcze wprowadziły na Żoliborzu godzinę policyjną, obowiązującą od godz. 20.


8 września


Ewakuacja 5 tys. cywilów z terenów ogarniętych walkami do części Śródmieścia zajmowanej przez Niemców.


10 września


Natarcie Armii Czerwonej na przedmoście warszawskie.


Polskie Radio ogłosiło listę 28 niemieckich dowódców, którzy byli odpowiedzialni za zrujnowanie Warszawy. Oprócz gen. von dem Bacha-Zelewskiego znaleźli się na niej m.in. generałowie Rainer Stahel i Heinz Reinefarth.


11 września


Odezwa gen. von dem Bacha-Zelewskiego do mieszkańców Warszawy, zrzucająca odpowiedzialność za fiasko polsko-niemieckich pertraktacji na dowództwo AK.

Kalendarium Powstania Warszawskiego, fot. PAP/Maciej Zieliński, Adam Ziemienowicz
Kalendarium Powstania Warszawskiego, fot. PAP/Maciej Zieliński, Adam Ziemienowicz

13 września


Niemcy zniszczyli mosty: Poniatowskiego, Kierbedzia, Gdański i Średnicowy.


14 września


Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych gen. Kazimierz Sosnkowski awansował płk. Chruściela „Montera” do stopnia generała brygady „za wybitne dowodzenie i przykład osobistego męstwa w walkach o Warszawę”.


Józef Stalin podpisał w Moskwie rozkaz o zdobyciu Pragi.


W walkach o Pragę zginęło, zostało rannych lub zaginęło 1792 żołnierzy 1. Dywizji Piechoty Ludowego Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki.


Sowieckie zrzuty broni i żywności; samoloty sowieckie odbyły 282 loty nad walczącą stolicą.


Natarcie wojsk niemieckich na Górny Czerniaków.


15 września


Pierwsze oddziały 1. Dywizji Piechoty LWP wylądowały na przyczółku czerniakowskim.


16 września


Początek walk 3 Dywizji Piechoty LWP o przyczółki warszawskie na lewym brzegu Wisły (16-23 września).


Niemieckie lotnictwo zbombardowało budynek kina „Helgoland”, w którym powstańcy stworzyli obóz dla jeńców niemieckich.


17 września


Część oddziałów 2 Dywizji Piechoty LWP przedostało się na Żoliborz.


Nieudane próby nawiązania łączności telefonicznej dowództwa AK ze sztabem Armii Czerwonej.


18 września


Nad Warszawą pojawiło się ponad 100 amerykańskich samolotów B-17, które dokonały zrzutów.


19 września


Gen. Komorowski „Bór” w odezwie do powstańców wezwał do dalszego oporu zbrojnego przeciw Niemcom.


20 września


Kolejne oddziały 2. Dywizji Piechoty LWP przeprawiły się przez Wisłę na przyczółek czerniakowski.


Dowodzony przez ppłk. Mazurkiewicza „Radosława” oddział ok. 200 powstańców przedostał się kanałami z Czerniakowa na Mokotów.


Gen. Komorowski „Bór” wydał rozkaz o utworzeniu Warszawskiego Korpusu AK - regularnych oddziałów Wojska Polskiego złożonych z sił powstańczych. Dowódcą korpusu mianowano gen. Chruściela „Montera”.


21 września


Alianckie lotnictwo dokonało ostatnich zrzutów zaopatrzenia nad Warszawą.


Walki 6 pułku piechoty LWP z Niemcami na Żoliborzu.


22 września


Wydawany przez Niemców w języku polskim „Nowy Kurier Warszawski” napisał:


„Zgliszcza i ruiny na ulicach - takie owoce wydawał szaleńczy pomysł generała Bora urządzenia powstania w Warszawie, przypłaconego życiem dziesiątek tysięcy niewinnych ofiar oraz gehenną setek tysięcy uchodźców”.


Gen. Chruściel „Monter” wysłał do marszałka ZSRS Konstantego Rokossowskiego pismo, w którym zaoferował pomoc wojskową w planowanym sowieckim szturmie na Warszawę.


Niemcy zdobyli przyczółek czerniakowski, broniony przez powstańców i żołnierzy LWP, mordując następnie ok. 200 rannych.

Powstaniec wychodzący z kanału na teren zajęty przez Niemców przy ul. Dworkowej (27.09). Wzięci do niewoli powstańcy (pułk „Baszta”) zostali rozstrzelani. Niemcy zamordowali wtedy ok. 140 osób, fot. Getty Images/Mondadori
Powstaniec wychodzący z kanału na teren zajęty przez Niemców przy ul. Dworkowej (27.09). Wzięci do niewoli powstańcy (pułk „Baszta”) zostali rozstrzelani. Niemcy zamordowali wtedy ok. 140 osób, fot. Getty Images/Mondadori

26 września


Komendant Obwodu Mokotów AK ppłk Józef Rokicki „Karol” przeprowadził ewakuację swych wojsk z Mokotowa do Śródmieścia. Nie dotarł do niego rozkaz gen. Chruściela „Montera” nakazujący dalszą obronę Mokotowa.


Niemcy rozstrzelali 98 powstańców, którzy wychodzili z kanału przy ul. Chocimskiej.


27 września


Kapitulacja oddziałów powstańczych (ok. 2 tys. żołnierzy) na Mokotowie.


28 września


Pertraktacje polsko-niemieckie w sprawie zakończenia walk w Warszawie.


29 września


Do KL Stutthof trafił transport 1258 mieszkańców Warszawy i powstańców.


Na Żoliborzu powstańcy wycofali się z Twierdzy Zmartwychwstanek przy ul. Krasińskiego.


W bitwie pod Jaktorowem Niemcy rozbili Grupę AK „Kampinos”.


30 września


Prezydent RP na uchodźstwie Władysław Raczkiewicz zwolnił ze stanowiska Naczelnego Wodza PSZ gen. Sosnkowskiego i powołał na to stanowisko gen. Komorowskiego „Bora”.


Za tłumienie powstania Adolf Hitler nadał dowódcom wojsk niemieckich w Warszawie wysokie odznaczenia wojskowe: gen. von dem Bach-Zelewski i SS-Oberfuehrer Dirlenwanger otrzymali Krzyże Rycerskie Żelaznego Krzyża, a gen. Reinefarth - Liście Dębowe do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża.


Kapitulacja oddziałów powstańczych na Żoliborzu; do niewoli trafiło 1490 żołnierzy AK.


1 października


Gen. Komorowski „Bór” zapowiedział na 2 października wszczęcie rozmów kapitulacyjnych z Niemcami.


2 października


W nocy z 2 na 3 października (o godz. 2.00) w kwaterze gen. von dem Bacha-Zelewskiego w Ożarowie przedstawiciele Komendy Głównej AK płk Kazimierz Iranek-Osmecki „Jarecki” i ppłk Zygmunt Dobrowolski „Zyndram” podpisali „Układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie”, przewidujący przerwanie walki o godz. 21.00 czasu warszawskiego.


Rozpoczęła działalność komisja łącznikowa (jej organem wykonawczym był tzw. batalion osłonowy złożony z żołnierzy AK), której głównym celem było utrzymanie porządku w mieście oraz zabezpieczenie ewakuacji powstańców i cywilów.


3 października


Prezydent Raczkiewicz zarządził dwutygodniową żałobę w Polskich Siłach Zbrojnych.


Gen. Komorowski „Bór” wydał pożegnalny rozkaz do żołnierzy AK.

,,

Z wiarą w ostateczne zwycięstwo naszej słusznej sprawy, z wiarą w Ojczyznę umiłowaną, wielką i szczęśliwą, pozostajemy wszyscy nadal żołnierzami obywatelami Niepodległej Polski, wierni sztandarowi Rzeczypospolitej


- wyjaśnił nowy Naczelny Wódz.
Akt kapitulacji podpisali gen. Tadeusz Bór-Komorowski i SS-Obergrupenführer Erich von dem Bach, fot Getty Images/12/Universal Images Group
Akt kapitulacji podpisali gen. Tadeusz Bór-Komorowski i SS-Obergrupenführer Erich von dem Bach, fot Getty Images/12/Universal Images Group

Mianowanie gen. Leopolda Okulickiego „Kobry” Komendantem Głównym AK.


4 października


Powstańcze Polskie Radio i radiostacja „Błyskawica” nadały ostatnie audycje.


5 października


Do niewoli niemieckiej trafiło 11 668 żołnierzy broniących Śródmieścia, a także członkowie naczelnego dowództwa powstania z gen. Komorowskim „Borem” na czele

źródło: 
Pobierz aplikację  TVP POLONIA
Aplikacja mobilna TVP POLONIA - Android, iOS, AppGallery
Więcej na ten temat