27 grudnia 1918 roku wybuchło Powstanie Wielkopolskie

Powstanie wybuchło niedługo po zakończeniu I wojny światowej. Polacy wystąpili zbrojnie przeciwko państwu niemieckiemu. Domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Polski, która w tym czasie umacniała swą niepodległość.

Zryw zakończył się zwycięstwem w 1919 roku. Dzięki niemu Wielkopolanie zyskali wolność, a ziemie stanowiące kolebkę naszej państwowości wróciły do macierzy.

Powstanie wybuchło w reakcji na demonstracje Niemców sprzeciwiających się wizycie w Poznaniu polskiego pianisty i działacza niepodległościowego Ignacego Jana Paderewskiego.

25 grudnia przybył on do Gdańska na pokładzie brytyjskiego krążownika „Concord”. 26 grudnia dnia przyjechał do Poznania, co było okazją do zorganizowania manifestacji patriotycznej. 27 grudnia 1918 roku Polacy gromadzili się pod budynkiem Bazaru, w którym zatrzymał się Paderewski.



Z entuzjazmem spotkało się przemówienie Paderewskiego z balkonu hotelu Bazar.

Działania powstańcze objęły teren liczący około 25 tysięcy kilometrów kwadratowych, na którym żyło prawie 2 miliony ludności.

W szczytowym momencie walk armia powstańcza liczyła 72 tysiące dobrze wyposażonych żołnierzy. Dowódcami zrywu byli - generał Stanisław Taczak, mianowany w dniu wybuchu powstania majorem, a od 16 stycznia 1919 roku - generał Józef Dowbor-Muśnicki.

Powstanie narodowo-wyzwoleńcze przyniosło Wielkopolsce niepodległość, a dzięki sukcesowi powstańcy wnieśli wielki wkład w tworzenie odrodzonej ojczyzny.

W grudniu 2018 prezydent Andrzej Duda przyznał pośmiertnie Order Orła Białego dowódcom Postania Wielkopolskiego generałom: Stanisławowi Taczakowi i Józefowi Dowborowi-Muśnickiemu.