Historia świąt Bożego Narodzenia

W czasie początków święta Bożego Narodzenia, na polecenie cesarzowej Heleny w Betlejem, w miejscu narodzenia Jezusa, wzniesiono bazylikę Narodzenia Pańskiego.

W późniejszym okresie upowszechnił się zwyczaj budowania stajenki, aby upamiętnić narodziny Jezusa w tym skromnym miejscu.

Pierwsza informacja o święcie Bożego Narodzenia obchodzonym 25 grudnia pochodzi z roku 356. Wcześniej ten dzień obchodzono prawdopodobnie 6 stycznia.

Rok narodzenia Jezusa wymieniany w Nowym Testamencie, to tzw. rok zero. Rok w którym rozpoczęto liczenie lat „naszej ery”.

W średniowieczu święto było obchodzone niezwykle hucznie i wesoło. Dopiero w XVII wieku zaczęła się kształtować tradycja, którą znamy do dziś - święta niezwykle radosnego, jednocześnie pełnego zadumy nad życiem, śmiercią i zbawieniem.

Charakterystyczne dla Bożego Narodzenia są trzy Msze Święte wywodzące się z liturgii rzymskiej, które odprawia papież: o północy (pasterka - na pamiątkę wizyty pasterzy w stajence), o brzasku oraz w ciągu dnia.

Dawniej w Polsce pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia, czyli 25 grudnia, rozpoczynało poranne nabożeństwo. Potem czas spędzano przy suto zastawionym stole, na rozmowach, śpiewaniu kolęd, modlitwie i odpoczynku.

Tego dnia powstrzymywano się od wszelkiej pracy, nie wolno było sprzątać, rąbać drewna, przynosić wody ze studni, a nawet gotować.

Zwyczajowo nie urządzano w tym dniu wesel ani zabaw, nie składano i nie przyjmowano wizyt poza spotkaniami z najbliższą rodziną.