Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego informuje, że 3,1 mln zł zostanie przeznaczone na renowację Fortu VII w Poznaniu. W czasie II wojny światowej Fort VII stał się pierwszym niemieckim obozem koncentracyjnym na terenie okupowanej Polski.
Zarząd Województwa Wielkopolskiego przeznaczył pieniądze na kolejny etap prac renowacyjnych w ramach Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego 2014+ (WRPO 2014+).
„Projekt będący drugim etapem tego przedsięwzięcia zakłada przeprowadzenie prac remontowo-budowlanych oraz zmianę sposobu użytkowania zabudowy zlokalizowanej wokół głównego wejścia do fortu pomiędzy bramą główną a mostem nad fosą, w skład których wchodzi przebudowa pomieszczeń koszar szyjowych po lewej i prawej stronie od wejścia głównego do fortu” – poinformowała Anna Parzyńska - Paschke, rzeczniczka Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu.
Wszystkie prace renowacyjne zmierzają do odtworzenia wyglądu fortu z okresu około roku 1944. Poziom dofinansowania projektu marszałkowskimi środkami unijnymi wynosi 85 % kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych, tj. 3,1 mln zł. Anna Parzyńska - Paschke podała, że pierwszy etap prac został wsparty z WRPO 2014+ kwotą ponad 11,3 mln zł.
Fort VII w Poznaniu został zbudowany w latach 1876-1880 jako jeden z 9 fortów głównych wchodzących w skład zewnętrznego obwodu Twierdzy Poznań. W czasie I wojny światowej służył jako magazyn bomb lotniczych. W styczniu 1919 r. został zajęty przez powstańców wielkopolskich.
W okresie międzywojennym pełnił funkcje magazynowe i nazwany został Warownią Majora Floriana Dąbrowskiego. W 1939 r. wojsko polskie zamierzało wykorzystać fort do obrony Poznania, na wałach wybudowano dwa schrony bojowe oraz zamontowano dwie pancerne kopuły obserwacyjne. Decyzja o wycofaniu Armii Poznań na wschód sprawiła, że fort nie spełnił tej funkcji.
Po zajęciu Poznania Niemcy utworzyli tam 10 października 1939 roku pierwszy na okupowanych ziemiach polskich obóz koncentracyjny.
Był to największy w Kraju Warty ośrodek eksterminacji polskich elit. Szacuje się, że w ciągu całego okresu funkcjonowania obozu przeszło przez niego ok. 20 tys. ludzi. Prawdopodobnie zginęło tam ok. 4,5 tys. osób, a wielu innych więźniów zostało zamordowanych w masowych egzekucjach w okolicach Poznania.
27 kwietnia 1944 r. obóz został zlikwidowany, więźniów przeniesiono do obozu w Żabikowie. Do fortu wprowadzono oddział fabryki Telefunken. Fort VII został wykorzystany przez Niemców do obrony Poznania przed Armią Czerwoną. Załoga niemiecka skapitulowała 22 lutego 1945 roku, dzień przed zdobyciem Cytadeli.
Po wojnie fort przez wiele lat zajmowało polskie wojsko. Przebudowano wtedy dolną kondygnację koszar oraz wykonano dwie pochylnie zjazdowe do fosy od strony zewnętrznej fortu. W 1963 roku otwarto w lewej części Izbę Pamięci Narodowej. Muzeum Martyrologiczne oficjalne otwarto w 1980 roku. Obecnie Fort VII jest jednym z najlepiej zachowanych poznańskich fortów.
„Projekt będący drugim etapem tego przedsięwzięcia zakłada przeprowadzenie prac remontowo-budowlanych oraz zmianę sposobu użytkowania zabudowy zlokalizowanej wokół głównego wejścia do fortu pomiędzy bramą główną a mostem nad fosą, w skład których wchodzi przebudowa pomieszczeń koszar szyjowych po lewej i prawej stronie od wejścia głównego do fortu” – poinformowała Anna Parzyńska - Paschke, rzeczniczka Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu.
Wszystkie prace renowacyjne zmierzają do odtworzenia wyglądu fortu z okresu około roku 1944. Poziom dofinansowania projektu marszałkowskimi środkami unijnymi wynosi 85 % kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych, tj. 3,1 mln zł. Anna Parzyńska - Paschke podała, że pierwszy etap prac został wsparty z WRPO 2014+ kwotą ponad 11,3 mln zł.
Fort VII w Poznaniu został zbudowany w latach 1876-1880 jako jeden z 9 fortów głównych wchodzących w skład zewnętrznego obwodu Twierdzy Poznań. W czasie I wojny światowej służył jako magazyn bomb lotniczych. W styczniu 1919 r. został zajęty przez powstańców wielkopolskich.
W okresie międzywojennym pełnił funkcje magazynowe i nazwany został Warownią Majora Floriana Dąbrowskiego. W 1939 r. wojsko polskie zamierzało wykorzystać fort do obrony Poznania, na wałach wybudowano dwa schrony bojowe oraz zamontowano dwie pancerne kopuły obserwacyjne. Decyzja o wycofaniu Armii Poznań na wschód sprawiła, że fort nie spełnił tej funkcji.
Po zajęciu Poznania Niemcy utworzyli tam 10 października 1939 roku pierwszy na okupowanych ziemiach polskich obóz koncentracyjny.
Był to największy w Kraju Warty ośrodek eksterminacji polskich elit. Szacuje się, że w ciągu całego okresu funkcjonowania obozu przeszło przez niego ok. 20 tys. ludzi. Prawdopodobnie zginęło tam ok. 4,5 tys. osób, a wielu innych więźniów zostało zamordowanych w masowych egzekucjach w okolicach Poznania.
27 kwietnia 1944 r. obóz został zlikwidowany, więźniów przeniesiono do obozu w Żabikowie. Do fortu wprowadzono oddział fabryki Telefunken. Fort VII został wykorzystany przez Niemców do obrony Poznania przed Armią Czerwoną. Załoga niemiecka skapitulowała 22 lutego 1945 roku, dzień przed zdobyciem Cytadeli.
Po wojnie fort przez wiele lat zajmowało polskie wojsko. Przebudowano wtedy dolną kondygnację koszar oraz wykonano dwie pochylnie zjazdowe do fosy od strony zewnętrznej fortu. W 1963 roku otwarto w lewej części Izbę Pamięci Narodowej. Muzeum Martyrologiczne oficjalne otwarto w 1980 roku. Obecnie Fort VII jest jednym z najlepiej zachowanych poznańskich fortów.
Więcej na ten temat
