Wybitny polski himalaista i alpinista Jerzy Kukuczka 24 października 1989 roku zginął w Nepalu po upadku ze ściany ośmiotysięcznika Lhotse w przepaść. Był drugim w historii człowiekiem, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum.
Kukuczka przegrał „wyścig” o koronę globu z Włochem Reinholdem Messnerem, któremu jednak skolekcjonowanie wszystkich 14 ośmiotysięczników zajęło dwa razy więcej czasu co Polakowi (16 lat i cztery miesiące; 1970-1986). Kukuczka uczynił to w ciągu ośmiu lat, 1979-87. Messner, gratulując mu wyczynu, napisał w depeszy: „Nie jesteś drugi, jesteś wielki”.
Drogę po Koronę Himalajów i Karakorum rozpoczął od zdobycia Lhotse w 1979 r. 10 lat później odpadł z niezdobytej wówczas południowej ściany tego czwartego, co do wysokości szczytu globu. Do tragedii doszło na wysokości ok. 8200 m. Wspinał się wówczas z Ryszardem Pawłowskim. Była to trzecia próba Kukuczki na tej drodze.
Determinacja i rywalizacja sportowa były dominującymi cechami alpinisty urodzonego w Katowicach. Wspinał się w ekstremalnie ciężkich warunkach zimą albo nowymi drogami, przy czym siedmiokrotnie zdobył najwyższe szczyty świata w stylu alpejskim, tj. bez zakładania obozów pośrednich. Żaden inny zdobywca 14 ośmiotysięczników nie może pochwalić się takim dorobkiem.
Korona Himalajów i Karakorum Jerzego Kukuczki:
4 października 1979 - Lhotse (8516 m)
19 maja 1980 - Mount Everest (8850 m)
15 października 1981 - Makalu (8463 m)
30 lipca 1982 - Broad Peak (8047 m)
1 lipca 1983 - Gaszerbrum II (8035 m)
23 lipca 1983 - Gaszerbrum I (8068 m)
21 stycznia 1985 - Dhaulagiri (8167 m)
13 lutego 1985 - Czo Oju (8201 m)
13 lipca 1985 - Nanga Parbat (8126 m)
11 stycznia 1986 - Kanczendzonga (8586 m)
8 lipca 1986 - K2 (8611 m)
10 listopada 1986 - Manaslu (8156 m)
3 lutego 1987 - Annapurna (8091 m)
18 września 1987 - Sziszapangma (8013 m)
Drogę po Koronę Himalajów i Karakorum rozpoczął od zdobycia Lhotse w 1979 r. 10 lat później odpadł z niezdobytej wówczas południowej ściany tego czwartego, co do wysokości szczytu globu. Do tragedii doszło na wysokości ok. 8200 m. Wspinał się wówczas z Ryszardem Pawłowskim. Była to trzecia próba Kukuczki na tej drodze.
Determinacja i rywalizacja sportowa były dominującymi cechami alpinisty urodzonego w Katowicach. Wspinał się w ekstremalnie ciężkich warunkach zimą albo nowymi drogami, przy czym siedmiokrotnie zdobył najwyższe szczyty świata w stylu alpejskim, tj. bez zakładania obozów pośrednich. Żaden inny zdobywca 14 ośmiotysięczników nie może pochwalić się takim dorobkiem.
Korona Himalajów i Karakorum Jerzego Kukuczki:
4 października 1979 - Lhotse (8516 m)
19 maja 1980 - Mount Everest (8850 m)
15 października 1981 - Makalu (8463 m)
30 lipca 1982 - Broad Peak (8047 m)
1 lipca 1983 - Gaszerbrum II (8035 m)
23 lipca 1983 - Gaszerbrum I (8068 m)
21 stycznia 1985 - Dhaulagiri (8167 m)
13 lutego 1985 - Czo Oju (8201 m)
13 lipca 1985 - Nanga Parbat (8126 m)
11 stycznia 1986 - Kanczendzonga (8586 m)
8 lipca 1986 - K2 (8611 m)
10 listopada 1986 - Manaslu (8156 m)
3 lutego 1987 - Annapurna (8091 m)
18 września 1987 - Sziszapangma (8013 m)
Więcej na ten temat
